Klasztor

Pustelnia Złotego Lasu

bezcenne dziedzictwo Kamedułów

Historia pokamedulskiego klasztoru w Rytwianach rozpoczyna się 27 sierpnia 1617 roku, w dniu zatwierdzenia przez Kapitułę Kongregacji Góry Koronnej Kamedułów Pustelników, fundacji wojewody krakowskiego Jana Magnusa Tęczyńskiego.
Dnia 1 maja 1624 roku, po zakończeniu spraw projektowych i przygotowawczych położono kamień węgielny pod budowę klasztoru. Pieczę nad realizacją fundacji sprawowali kolejni przeorowie konwentu. Dnia 27 września 1637 roku, biskup krakowski dokonał konsekracji kościoła pod wezwaniem Zwiastowania NMP. W tym okresie zakończono pierwszą fazę budowy pustelni: powstanie kościoła i otaczających go budynków gospodarczych a także umiejscowionego za świątynią eremitorium, czyli objętych klauzurą strefy domków pustelniczych.

Dwa wieki życia zakonnego w Rytwianach

W Pustelni Złotego Lasu w Rytwianach życie pustelnicze toczyło się przez ponad dwa wieki. Nie omijały jej jednak i nieszczęśliwe wypadki losowe (dwa pożary: w 1737 i 1741 roku, podczas których spłonęła miedzy innymi biblioteka), ani też smutne wydarzenia związane z historią naszego narodu. Teren Rytwian podczas niewoli narodowej dostały się w ręce zaboru rosyjskiego i na mocy carskiej ustawy o zniesieniu klasztorów, dnia 16 czerwca 1820 roku dokonano kasacji zakonu kamedulskiego. Ostatni czterej zakonnicy przebywali w Pustelni Rytwańskiej do 1825 roku, kiedy to zostali przeniesieni do eremu warszawskiego. W XIX wieku opuszczony klasztor powierzono ojcom reformatom, jednak po upadku powstania styczniowego w 1864 kolejne zarządzenia władz carskich zmusiły franciszkanów do opuszczenia Rytwian.

"Salus per Silentium"

oczyszczenie dla współczesnego świata

Istotne zmiany strukturalne i administracyjne nastąpiły w Pustelni wraz z początkiem nowego tysiąclecia. W czerwcu 2001 roku w rytwiańskiej Pustelni ówczesny biskup sandomierski, ks. prof. dr hab. Wacław Świerzawski – wielki miłośnik Pustelni ustanowił Diecezjalny Ośrodek Kultury i Edukacji „Źródło”, a w maju 2002 roku świątynia została ustanowiona kościołem rektoralnym. Posługę duszpasterską Biskup powierzył księdzu Wiesławowi Kowalewskiemu, którego mianował rektorem kościoła pokamedulskiego i dyrektorem ośrodka. W kolejnych latach dzięki staraniu wielu osób i instytucji, przy udziale sponsorów, dobrodziejów i wsparciu z funduszy Unii Europejskiej odremontowano zabudowania klasztorne, na bazie której powstało Relaksacyjno-Kontemplacyjne Centrum Terapeutyczne SPeS o działalności ukierunkowanej na pomoc ludziom zagrożonym skutkami współczesnej cywilizacji.